Thé Mount Rinjani

21 mei 2017 - Kuta, Indonesië

En het is me weer gelukt! Deel graag mijn ervaring met de mount Rinjani, which was crazy. 

Gewoon weer keurig om 09:00 de wekker. 5 uurtjes slaap is genoeg om te gaan snorkelen. Wat echt geweldig was! Eindelijk turtles gezien, dus nu kan ik naar huis. Op Gili Air geluncht, naja ik niet. Had weer eens buikpijn. Heerlijk in het zonnetje gezeten wel. Na een tijdje terug naar Gili T met de boot. Was laatste avondje met de meeste mensen, dus gegeten in een nogal prijzig luxe restaurant. De porties waren zo klein niet normaal. Had super veel honger dus was echt niet genoeg, maar Matt had al you can eat salades bij zijn gerecht dus uiteindelijk goed gevuld het restaurant verlaten. Iedereen wilden naar een sishalounge, dus ging ik mee. Bestelde een coffee cocktail, tenminste dat dacht ik. Toen ik een slok nam smaakte het naar waterige koffie. Ik de ober aangesproken dat ik dit niet hoefde en uitgelegd waarom niet. Toen kwam die terug met een nieuwe. Ook deze smaakte weer naar water. Ik hoefde geen nieuwe vertelde ik hem. 2 min later kwam die weer met een nieuwe. Leuk en aardig, maar ik hoefde het niet. Het was gewoon een hele slecht gezette koffie, waar ik niet voor ging betalen. Iedereen zei dat ik het gewoon moest nemen, nou doei. Neem het zelf. Uiteindelijk nam iemand hem die het wel oké vond en er voor wilde betalen, maar na 3 slokken hoefde die het ook niet meer. Niet mijn probleem :) Na een tijdje terug naar het hotel en daar een gezellig avondje ervan gemaakt met 'vrije' Sarah. 

Volgende ochtend wéér een wekker gezet. Nu om de boys gedag te zeggen. Maddie en ik bleven nog 2 dagen op Gili T en zij gingen terug naar Bali. Daarna even terug naar bed om vervolgens te ontbijten en naar ons andere accommodatie te gaan. Was niet ver van elkaar wat ook niet echt mogelijk is aangezien het eiland super klein is. Ons nieuwe verblijf was echt genieten, vooral de badkamer. Toen een stranddagje gehad. Om rond 15:30 een late lunch te doen bij een tripadvisor restaurantje. Ik nam een smoothie bowl en een cappuccino met sojamelk. Eindelijk een goede koffie. Wel weer buikpijn, dus even in onze kamer gechilled en toen de sunset gaan kijken die er niet was. Maïskolf gehaald, eerst maïskolf ooit. Smaakte goed. Toen hadden Maddie en ik zin om een filmavondje te houden dus we hadden de airco lekker koud, met lekker koud bedoel ik 25 graden. 25 graden is sweater weather, dus hadden beide sweaters aan. En filmpje gekeken, heerlijk. 

Zaterdagochtend kwam ik er achter dat ik nog niet alles had gedaan voor mn matching voor Groningen, moet dus nog 8 uur aan opdrachten zitten. Dus daar maar even een uurtje aan gezeten. Niet heel erg, aangezien het best goed ging. Daarna weer lekker naar het strand gegaan met Maddie, het strand is zo fijn hier. Ook weer naar hetzelfde café gegaan als gister. Die smoothie bowl was gewoon te lekker. Maddie was dit keer niet mee dus even heerlijk in mn eentje daar genoten en met paps en mams geskyped. Aangezien ik nog steeds buikpijn had en het nu al zo'n week duurt. Rond een uur of 5 snel naar de accommodatie gegaan om een fiets te pakken en naar de zonsondergang te fietsen. Ik zei toch dat er gister geen zonsondergang was? Ja dit is dus heel dom maar we zaten aan de verkeerde kant van het eiland. Helemaal niet over nagedacht. Dus vandaag maar even naar de goede kant. Weer een heerlijke zonsondergang en daar super lang gezeten met Maddie en over het leven gepraat haha. Laatste avondje samen, ik ga morgen naar Lombok en Maddie vliegt naar Fiji. In het donker terug gefietst, maïskolf gehaald en geprobeerd te meeten met Rachel en Marie. De WiFi is alleen zo slecht dat dat niet gelukt is, dus toen niet veel gedaan. Drink ook even geen alcohol, aangezien ik de Rinjani wil gaan beklimmen. Verder prima dagje wel. 

Volgende dag de boot om 08:00 richting Lombok gepakt, weer even alleen op pad. Wat in het begin best prima leek, veranderde al vrij snel. Ik kwam aan op Lombok, toen moest ik ineens een paardentaxi naar de bus nemen. Die gast wilde dat ik 100.000 ging betalen, doei. Uiteindelijk 50.000 betaald voor een ritje van nog geen 5 min maar goed. Toen moest ik wachten op de bus en er kwam een man naar me toe met waar ik precies heen moest en blabla. Ik had de bus naar Kuta geboekt en daar was mn hostel ook. Toen vertelde ik dat ik overmorgen de berg wilde gaan beklimmen en toen zei hij dat je dan die nacht van tevoren in Senaru moet slapen. Dit is aan de andere kant van het eiland dus het was super onhandig om eerst naar Kuta te gaan. Naja van het een komt het ander ineens was ik in een restaurantje met een Nederlandse eigenaar en heb daar de tour geboekt. Hij had locals voor zich werken en zij vertelden me dat de accommodatie nieuw was blabla. Nou ik kwam daar aan en werd gewoon echt verdrietig ervan. Dit was alles behalve nieuw. Er was niet eens een normale fucking douche of wasbak..... wat best kut is als je hier 2 nachten moet doorbrengen voordat je de 3 daagse hick gaat doen. Toen maar een stukje gaan lopen. Senaru is echt in de middle of nowhere. Er valt echt niets te beleven. Mn middag doorgebracht in de Rinjani Lodge, super duur hotel met infinity pool alleen geen werkende WiFi. Achja maar beetje geschreven en getekend. In de namiddag teruggegaan naar mijn heerlijke verblijf. Waren nu twee Chinezen aangekomen met een drone. Zij gingen morgen beginnen met de trekking. Even later kwamen er nog 5 anderen die morgen gingen starten en toen maar besloten om m ook morgen te gaan doen. Zou eigenlijk met Cameron en Steph gaan maar wilde echt niet nog een nacht hier doorbrengen en deze mensen waren leuk dus mn keuze was gemaakt. 

Maandagochtend. Daar gaan we dan. Daypack was ingepakt. Neem niet te veel mee werd er gezegd, je moet het 3 dagen op je rug tillen. Keurig geluisterd. Ik weet niet zo goed hoe ik dit het best kan vertellen, maar ik denk zo:

Dag 1 trekking:

06:30 opgestaan en ontbeten

08:30 in de auto richting Sembalun 

09:30 start trekking

10:50 pos I (4,3 km)

11:30 lunch pos II (1,5 km vanaf pos I) 

13:30 weer verder

13:10 pos III (1,7 km vanaf pos II) 

15:30 The crater rim (2,2 km vanaf pos III)

           Slaapplek

Het begin was goed te doen, niet super stijl en het was het begin dus ja. Na Pos III wordt het echter een stuk zwaarder en is het constant goed kijken waar je je voeten neer zet om maar niet weg te glijden. Laatste stuk was heel zwaar, je moest constant super grote stappen zetten en aangezien mijn benen niet zo lang zijn kostte dat super veel energie. Eenmaal boven was iedereen super blij en het uitzicht was zo mooi. Wel heel koud en aangezien mn t-shirt helemaal doorweekt was (ja van zweet). Ik zal je vertellen ik had 3 liter water op en maar 1 keer geplast dus stel het je maar voor. Sweater, jacket en legging aangedaan. Avond gegeten en gaan "slapen" in tentjes midden op de berg met matjes die eigenlijk veel te dun waren, maar wat maakt het uit. 

Dag 2 trekking:

02:00 opgestaan en klein ontbijt gehad

03:00 op naar de top

05:45 top bereikt (4,8 km)

06:45 start afdaling

09:15 terug bij de oude slaapplek 

          groot ontbijt 

10:30 start afdaling naar het meer

12:15 lunch

14:15 aangekomen bij het meer (4,4 km)

14:40 hotspring

15:20 start klim naar boven 

17:50 aangekomen slaapplek (3,2 km)

Weinig tot niet geslapen aangezien het zo koud was en totaal niet comfortabel, maar we hebben de top bereikt. 

En o mijn god wat was dit zwaar. Ik kan gewoon niet beschrijven hoe heftig dit is, hoeveel emoties erdoor je heen gaan. Het is namelijk geen normaal pad dat je beloopt, nee het is 2 stappen omhoog 1 naar beneden. Je glijdt constant weg, nou heb ik ook nog eens geen echte wandelschoenen en moest ik het op mn asics doen die totaal geen profiel hebben. Mijn guide heeft me erdoorheen gesleept en dus waren we boven voor sunrise, love him. Want wat was het het waard zeg. Zo ongelooflijk mooi. 

Naar beneden gaan was minder zwaar dan naar boven (nu nog). In het begin ging het redelijk goed, maar op een gegeven moment gleed ik alleen nog maar weg en ben ik nog nooit zo vaak gevallen. 1 keer was het best kritiek want toen gleed in bijna in een soort kleine afgrond maar gelukkig zijn er genoeg mensen om je heen die je kunnen helpen. Toen we gingen afdalen in het licht zag je pas waar je naar boven had gelopen en hoe crazy het eigenlijk is. 

Na het tweede ontbijt op naar het meer. Het afdalen ging steeds lastiger, mn bovenbenen hadden het zwaar. Toen bij het meer moesten we over een rivier. Schoenen uit, teen gestoten, in het water beland, bloed, teen verbonden en door. Helaas nu niet in de hotspring, maar goed. Toen moesten we weer omhoog en eigenlijk was ik er wel klaar mee. Alles begon nu echt pijn te doen, maar je moet door. Muziek opgezet wat me enorm hielp, was 20 min eerder boven dan de rest van mn groep. En toen ik boven was waren Cameron en Steph daar ineens (met hun wilde ik het eigenlijk gaan doen). Zij waren aan de andere kant begonnen en hadden hun eerste dag erop zitten. Super grappig. 

Dag 3 trekking:

06:45 opstaan en ontbijten

08:00 start afdaling

11:15 lunch bij Pos I (6,7 km)

13:30 beneden (2,9 km)

Weer amper geslapen, weer super koud namelijk. Vandaag hoefden we alleen maar af te dalen. Klinkt makkelijk, dat was het niet. Dit was misschien wel het zwaarst. Of niet. Ik weet het niet. Maar het moment dat je bovenbenen je gewicht niet meer kunnen opvangen dus je er constant doorheen zakt en alles moet gaan opvangen met je knieën, dan weet je hoe erg je spieren er aan toe zijn. Ik ging elke keer weer onderuit en opstaan werd steeds zwaarder, ik kon echt niet meer.  Wat het kutte is, is dat ik heel graag wilde, maar mn lichaam gewoon niet meer kon. Gelukkig had iedereen het zwaar en hielp iedereen elkaar erdoorheen. En toen we beneden waren, o mijn god wat voelde dat goed. Hand open, knie open, blaren, broek kapot, 2 T-shirt en een handdoek minder. Noem maar op. Maar we hebben het gehaald!